Kees van der Staaij: Zondagsrust is een voorhoedegevecht

Ingekorte versie van artikel van 4 juli 2017 door SGP-leider Kees van der Staaij

Is de strijd voor rust op zondag een achterhoedegevecht? Integendeel. Die term is misplaatst als de waarden van de wet van God, de Tien Geboden, in het geding zijn.

Want wat zeg je eigenlijk als je de term achterhoedegevecht gebruikt? Neem het beeld maar eens letterlijk: Stel je voor dat de grote voorhoede van het leger waarin je vecht de strijd opgeeft. In de achterhoede kun je dan nog wel wat schermutselen, maar de strijd is feitelijk al beslist. Wat kun je in zo’n geval het beste doen? Vluchten of capituleren.

Maar dat is precies wat we als christenen in de strijd rond de grote waarde van de wekelijkse rustdag níét moeten doen. Als de wet van God op het spel staat, moeten we juist niet capituleren. Het ondermijnt de strijdbaarheid als we dit afdoen als een achterhoedegevecht. Het is ook uiterst pijnlijk voor de winkeliers en anderen die, soms tegen hoge offers, de zondag wél in ere houden. Als zoiets moois en goeds als Gods geschenk van de zondag op het spel staat, is er alle reden om te spreken over een frontlijn.

Bij de ingang van het SGP-partijbureau in Rotterdam is een gevelsteen ingemetseld. Daarop staat een Bijbeltekst die in de geschiedenis van onze 100-jarige partij heel vaak is geciteerd, in talloze redevoeringen en bijdragen: „Van alles wat gehoord is, is het einde van de zaak: vrees God en houd Zijn geboden, want dit betaamt allen mensen” (Pred. 12:13).

Er is in honderd jaar veel veranderd. Dit ronduit Bijbelse fundament is echter hetzelfde gebleven. Nog steeds wordt de politiek die de SGP voorstaat sterk gestempeld door de overtuiging dat God de Koning der koningen is. Hij heeft er recht op door iedereen, burgers en overheid, gediend en geëerd te worden. Hij gaf Zijn zegenrijke Tien Geboden, voor ieders persoonlijke leven, maar ook voor ons hele land en volk. Een samenleving zondigt tegen de Heere als ze Zijn geboden overtreedt. Een land berokkent bovendien zijn inwoners schade wanneer het de heilzame werking van de wekelijkse rustdag prijsgeeft aan commercie en aan brood en spelen.

Hoe dichter de onderwerpen die aan de orde zijn raken aan Gods wet, des te meer inzet en volharding er nodig zijn in de politieke en maatschappelijke strijd. Juist daar liggen dan de fronten!